Zuid-Afrika - ode aan het Kruger park

Wie tot het einde van onze laatste blog geraakt is heeft vernomen dat we op woensdag 31 januari Koh Rong Samloen in Cambodja achter ons gelaten hebben. Zo’n 54 uur later zetten we voet aan grond in Johannesburg, Zuid-Afrika. We hebben hier een 4x4 jeep met rooftoptent gehuurd waarmee we gedurende 2 maanden door zuidelijk Afrika zullen reizen. Johannesburg heeft niet de beste reputatie op gebied van veiligheid (lees : één van de onveiligste steden ter wereld) dus hebben we besloten om hier geen nacht te spenderen. Het oppikken van de bolide verloopt vlekkeloos en enkele uren later snorren we oostwaarts. Al snel laten we het stadscentrum achter ons en aanschouwen we de armetierige townships/krottenwijken langs de autostrade. Ook deze ruimen na enkele minuten baan voor een lieflijk landschap met weiden, velden en bossen. Het doet zeer aan centraal Frankrijk denken. Na een drietal uurtjes komen we aan op onze eerste halte : Elangeni Holiday Resort. Een piekfijne camping die we enkel moeten delen met een koppel Duitsers van middelbare leeftijd. Op 3 februari blijven we er een dagje rondhangen om onze woning voor de komende weken wat te optimaliseren en om wat te bekomen van de jetlag.

We maken kennis met een groepje werfleiders en mechanici van een Zuid-Afrikaanse aannemer. Ze verblijven op de camping omdat ze bezig zijn met wegenwerken in de buurt. De supervisor van het groepje heeft de mooiste bungalow gekregen en hij nodigt me uit om naar een streepje Premier League voetbal te kijken : Man U – Huddersfield. De wedstrijd is geen hoogvlieger maar het gesprek is bijzonder boeiend. Vreemd genoeg heb ik achteraf beseft dat ik zijn naam nooit gevraagd heb, voor het gemak zal ik hem Papa Bouba Diop noemen. Naast het obligaat gekeuvel over beton en asfalt vertelt Papa Bouba Diop over de relatie tussen blanken en zwarten in Zuid-Afrika. Het is ons opgevallen dat ze wel samen leven, maar tegelijk ook niet. Je ziet zelden of nooit een ‘gemengd’ groepje rondlopen. In supermarkten, tankstations, de carwash, … werken enkel zwarten. Het zijn ook enkel zwarten die liftend langs de straat wandelen, terwijl de blanken voorbij snorren in comfortabele Audi’s en Mercedessen. Het creëert een vreemde sfeer, een soort spanning die in de lucht hangt. Desondanks zijn alle mensen, zowel blank als zwart, uitermate vriendelijk tegen ons. Ik vraag dus aan Papa Bouba Diop hoe hij de relatie tussen blank en zwart aanvoelt. Tot mijn verbazing zegt hij dat die opperbest is. Er zijn meer spanningen tussen de zwarten onderling, meer bepaald door ‘geletterde’ zwarten die neerkijken op de ongeletterde arme bevolking. Daarnaast is er enkele jaren geleden een wet in werking getreden die elke firma gebiedt om minstens 60% zwarten in dienst te nemen. Dit ook geheel tegen Papa Bouba Diops zin, omdat hij zo noodgedwongen met mensen moet werken die niet opgeleid zijn voor de functie.

Kortom een zeer boeiende avond, die nog wat extra wordt opgesmukt door Joseph, één van de mekaniekers. Hij biedt me enkele whisky’tjes aan, die hij steevast ‘big men food’ noemt. Daarnaast beweert hij 52 te zijn, ondanks dat hij er toch wat jonger uitziet. Om zijn statement kracht bij te zetten spurt hij naar zijn woonwagen om er zijn identiteitsbewijs te halen. Hij duwt het pasje trots onder mijn neus, waarop geboortedatum 25/04/1951 te lezen staat. Ik pols toch eens voorzichtig of hij geen 67 is maar hij veegt mijn bezwaar breed lachend van tafel met de woorden ‘It is a small mistake on the passport!’. Joseph neemt afscheid omdat hij de avond moet gaan doorbrengen bij zijn ‘side-dish’ in het naburige dorp…

Vanaf 4 februari is het tijd voor het echte werk : via de Nederlandse firma ‘Zuid-Afrika Specialist’ hebben we zowel de jeep als enkele campsites in nationale parken geboekt. We zullen de komende 5 dagen van zuid naar noord door het Kruger National Park trekken en telkens op een andere campsite overnachten. Omstreeks 14h snorren we eindelijk het park binnen. Enkele speelse impala’s begroeten ons uitgelaten, waarna ook een legioen zebra’s het welkomstcomité vervoegen. Na het inchecken in de campsite maken we nog een toertje bij zonsondergang waarbij een kudde olifanten een erehaag vormen voor onze jeep.

Het is niet de bedoeling uw kostbare tijd verder te verspillen met een langdradige opsomming van welke dieren we waar gezien hebben, maar we geven u graag mee dat de ervaring echt ongelofelijk is. We hebben gedurende 5 dagen onder een stralende zon bij temperaturen om en bij de dertig graden kunnen rondhossen langs de uitgestrekte savanne, afgewisseld met dicht struikgewas, brede rivieren en kleine waterplasjes waar het wild komt drinken. De primaire wegen zijn in asfalt, de secundaire in gravel, doch beiden zijn in onberispelijke staat, waardoor het park perfect bezocht kan worden met gewone personenwagens. Bovendien hebben we op 5 dagen geen vuiltje kunnen bespeuren langs de weg. De campsites waarin we overnachten zijn eigenlijk riante resorts waar je ook in comfortabele bungalows kan verblijven. Elke site heeft een eigen tankstation, restaurant en supermarkt, en enkelen hebben een autowerkplaats om een sporadisch euvel te verhelpen. Ook hier bestaat het personeel uitsluitend uit zwarten en de enige blanken die er aanwezig zijn, zijn de toeristen. Het park, dat toch ongeveer de omvang van Vlaanderen heeft, is in zijn geheel ronduit onberispelijk. Er valt nergens iets op aan te merken en alle nodige comfort en hygiëne is aanwezig.

Op dit moment is het in theorie regenseizoen, maar er is nog geen druppel gevallen waardoor het volledige park er kurkdroog bij ligt. Nadeel zijn de vrij hoge temperaturen, maar voordeel is dat het wild redelijk vlot te spotten is aangezien ze de nabije omgeving van de schaarse waterplasjes opzoeken. Zo kijken we bijvoorbeeld met gestokte adem toe hoe een gigantische krokodil subtiel nadert op een kudde drinkende impala’s. De schuchtere diertjes zien het gevaar nog net op tijd komen en kiezen het hazenpad. Het lijkt alsof we 5 dagen midden in een National Geographic documentaire geleefd hebben. Om uw jaloezie toch wat aan te wakkeren geef ik nog even mee dat we naast bovengenoemd wildlife ook leeuwen (waaronder de enige witte leeuw in Kruger), 2 cheeta’s (waarvan er slechts 120 in heel het park leven) , 2 luipaarden en diverse struisvogels en witte neushoorns gespot hebben. Een tweede voordeel van deze periode is dat er bijzonder weinig toeristen zijn. Soms rijden we urenlang zonder een andere wagen tegen te komen. We spotten het meeste wildlife dan ook volledig alleen en moeten niet drummen met tientallen andere jeeps om een leeuw of luipaard te spotten. Naar verluidt is dit wel het geval in het hoogseizoen, namelijk juli en augustus. De toeristen die wél aanwezig zijn, zijn veelal Zuid-Afrikaanse, blanke, gepensioneerde koppels die stuk voor stuk bijzonder vriendelijk zijn en steevast een praatje slaan.

De 5 dagen vliegen voorbij en voor we het weten is het al vrijdag 9 februari. Tijd om het Kruger park achter ons te laten en westwaarts te trekken. We zullen nog drie dagen rondsnorren langs de ‘panorama route’ om vervolgens noordwaarts richting Botswana te trekken. Racing Genk heeft zich intussen geplaatst voor de bekerfinale, dus de sfeer is opperbest. Om zes uur in de ochtend starten we onze laatste safaririt vanuit het Tsendze Rustic Camp richting de uitgang van het park. Van daaruit gaat het zo’n 150 km richting de Blyde River Canyon. Al snel doemt een gebergte op aan de horizon, een vreemd zicht gezien dit uit het niets lijkt op te rijzen uit de vlakte van het Kruger park. De canyon zelf is ronduit fantastisch. We leren dat dit de op 2 na grootste canyon ter wereld is en het landschap is bijzonder spectaculair. Het heeft inderdaad iets weg van de Grand Canyon, met een groot stuwmeer op de bodem. Het is absurd hoe we na 2 uurtjes rijden in een totaal andere wereld zijn terechtgekomen! Rond de middag komen we aan in het Blyde River Resort, waar we opnieuw een campsite boeken. Het resort heeft twee uitkijkpunten op ‘The Three Rondavels’, een majestueuze rotsformatie in de canyon. We besluiten dat we de afgelopen dagen al voldoende in de auto gezeten hebben en doen in de namiddag een hike die ons voor een stukje in de canyon leidt. De uitzichten langsheen de wandeling zijn gewoonweg verbluffend. Ruwe rotsen bakenen de dichtbegroeide bodem van de canyon af, waartussen de Blyde River onverstoorbaar slalomt.

Op zaterdag 10 februari vervolgen we onze weg langs de zogenaamde panorama route. De weg kronkelt door de bergen en biedt ons prachtige vergezichten op de omgeving. Na enkele verbluffende viewpoints komen we aan in Panorama Rest Camp, wat we als uitvalsbasis zullen gebruiken om de rest van de panorama route te verkennen. De camping is ons aangeraden door een guitige Duitser in het Kruger park omwille van zijn infinity pool met adembenemend uitzicht op de kloof. Uiteraard hebben we hier een fotootje van op Instagram gezet. We spenderen de namiddag langs het zwembad en genieten van het stralende weer en de tropische temperaturen. Een ietwat provocerend telefoontje naar het thuisfront breekt ons meteen zuur op want karma beslist om ons diezelfde nacht te overladen met stortbuien. De temperatuur zakt 10 graden en ook zondag is het de volledige dag miezerig. We bezoeken enkele mooie watervallen en snorren de rest van de prachtige panorama route rond. Een echte aanrader voor elke natuurliefhebber!

Op maandag laten we de panorama route achter ons en trekken zo’n 450 km noordwaarts waar we een rustieke camping vinden op de grens met Botswana. We hebben de ‘Kokomori Birders Lodge’ voor ons alleen en we houden een bbq’tje met uitzicht op een krokodillenmeertje boordevol vis. De weergoden zijn ons opnieuw gunstig gezind en we brengen een prachtige avond door onder de Afrikaanse sterrenhemel. Hiermee sluiten we deel 1 van onze passage in Zuid-Afrika af. We hebben 11 schitterende dagen beleefd met als absoluut hoogtepunt het Kruger park. We hebben ons laten vertellen dat ook het Drakengebergte, zo’n 500 km ten zuiden van het Krugerpark, bijzonder de moeite is. Helaas past dit niet in onze planning, maar we zijn ervan overtuigd dat je een prachtige reis van 2 à 3 weken kunt organiseren in deze regio, waarbij je Kruger, Panorama route en Drakengebergte met mekaar combineert. Misschien een ideetje voor uw volgende trip?