Zuid-Afrika - from apartheid to freedom
Door: Joyce & Steven
Blijf op de hoogte en volg Steven en Joyce
29 Maart 2018 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Dat is spannender dan het klinkt vermits de gretige, behulpzame beambte (lees : tamme bozze) aan het hoofdkantoor van het park me niet kon zeggen waar de Middelberg precies is, noch hoe hoog of hoe ver de hike er naartoe is… Na een uurtje bereik ik de watervallen en nog eens een uurtje later kom ik aan een hutje op een berg waar twee gemotiveerde werklieden even zitten uit te rusten in de schaduw. Ze beamen dat ik de top van Middelberg bereikt heb en vertellen me dat ze wat aan het bijklussen zijn in het hutje. Op mijn vraag of ze een drukke dag hebben vandaag knikken ze zich bijna een gebroken nekwervel, ondanks dat ze het afgelopen kwartier geen poot hebben uitgestoken. Laat ons het erop houden dat ‘a busy day’ in verschillende delen van de wereld nogal eens verschillend kan geïnterpreteerd worden. Na dit amusante onderhoud neem ik afscheid van mijn nieuwe vrienden, daal ik af van de Middelberg en vervoeg ik Joyce op de camping.
We zijn best gecharmeerd door de Cederberg Wilderness Area en trekken nog wat dieper het park in. We slaan ons bivak op aan Dwarsrivier, een wijngaard waar men tevens een camping heeft aangelegd. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de verpleger in Springbok best wel knap werk geleverd heeft want op woensdag 21 maart, 4 dagen nadat ze met spoed opgenomen werd in het hospitaal, voelt Joyce zich weer krachtig genoeg om een hike te doen. We trekken naar the Maltese cross, een hike van slechts 3 km (enkel) maar met een hoogteverschil van 450m toch best een zware dobber. Op het einde van de trek worden we beloond met zicht op een indrukwekkende rotsformatie die lijkt op, hou u vast, een Maltees kruis!
Onze buren op de campsite zijn drie jolige Duitsers en we besluiten om samen wijn te gaan proeven. De lokale wijntjes zijn zeker te pruimen en na afloop nestelen we ons met 5 rond een groot kampvuur. We bevinden ons op zo’n 1.000 m hoogte waardoor de temperaturen overdag schommelen rond 25 graden maar het ’s nachts afkoelt tot slechts enkele graden boven het vriespunt. Best frisjes dus en na drie nachten in Cederberg hebben we het gehad met het bibberen in ons tentje en op donderdag 22 maart besluiten we finaal koers te zetten richting Kaapstad. We zijn een beetje op onze qui-vive gezien Kaapstad bekend staat als één van de onveiligste steden ter wereld. Daarenboven heerst er een ongeziene waterschaarste en we weten niet goed waaraan we ons moeten verwachten. Een sympathiek gepensioneerd koppel heeft ons in Kruger een campsite net buiten Kaapstad aangeraden. We trekken dus naar ‘Ou Skip’ in Melkbosstrand, wat een Zuid-Afrikaanse variant van Knokke blijkt te zijn. Ons verblijf in Kaapstad bestaat uit drie delen : een dagje Tafelberg, een dagje Kaapstad centrum en een dagje ‘zuidelijk Kaapstad’ met onder meer een bezoekje aan Cape point en Kaap de Goede Hoop.
Men heeft ons aangeraden dat we bij goed weer alles moeten laten vallen en op een drafje richting de Tafelberg moeten snorren. Vrijdag 23 maart blijkt meteen onze lucky day dus hossen we als een bezetene richting de alom gekende berg om hem als de wiedeweerga op te huppelen. De hike is slechts 2 km maar we overwinnen een hoogteverschil van maar liefst 600 m wat dus een stijgingspercentage van ca 30% is, absoluut het steilste dat we deze trip al geklommen hebben! Na een uur en twintig minuten zetten we puffend en hijgend voet op één van de ‘7 moderne wereldwonderen van de natuur’. Je kan natuurlijk tot in het oneindige wereldwonderen blijven verzinnen maar het moet gezegd dat het uitzicht fantastisch is! We struinen een uurtje rond op de top alvorens we onze moed bijeenrapen en aan de afdaling beginnen. Tijdens het dalen wordt een deel van de top langzaam bedekt door een dik wolkenpakket. Volgens insiders wordt dit ‘het tafellaken’ genoemd en is dit het teken dat de ‘Cape doctor’ in town is, een stevige bries die de vuile ongezonde smog wegblaast. De avond begint al te vallen wanneer we opnieuw aan de campsite zijn, maar we kunnen terugblikken op een bijzonder geslaagde dag.
Op zaterdag besluiten we Kaapstad-centrum wat te verkennen. Na wat grasduinen door de buitenwijken vinden we een geschikt (lees veilig) parkeerplekje en gaan we te voet verder. Net zoals in Melbourne besluiten we een ‘Free walking tour’ te doen. Het concept is even eenvoudig als geniaal : een vrijwillige gids neemt een groepje toeristen op sleeptouw door de stad en geeft op regelmatige basis uitleg. De naam is een beetje misleidend aangezien de organisatoren geen barmhartige Samaritanen zijn maar het ‘donate as much as you want’-marketing principe hanteren. Dit wordt ook heel duidelijk gecommuniceerd aan het begin van de tour en als je het op voorhand weet heb ik hier ook helemaal geen probleem mee. Er zijn echter steeds mensen die er na ¾ van de tour stilletjes vanonder muizen, waar ik toch wel van walg. Als je niet wil betalen, download dan een brochure en hobbel zelf wat rond maar laat je niet gidsen zonder de persoon er enkele flappies voor te geven. In Europa bestaat trouwens hetzelfde principe maar heet dit ‘Sandeman tours’.
Enfin, terug naar de tour zelf… In de voormiddag volgen we de ‘Capetown historic tour’ en de gids geeft ons een interessante kijk op de geschiedenis en het ontstaan van de stad. Zeker boeiend voor ons omdat onze Noorderburen hier een bijzonder grote rol gespeeld hebben. De stad zelf oogt zeer Europees met gezellige marktjes, pleintjes, winkelstraten en koffiebars. De gids doet z’n best en er hangt een amusante sfeer. Na de middag volgen we de ‘From apartheid to freedom’-tour en de sfeer slaat toch wat om. Onze gids gunt ons een blik op de minder fraaie doch recente geschiedenis van Zuid-Afrika. Zo wordt levendig beschreven hoe slechts 8% van de bevolking – de blanken – de volledige macht hadden en diverse wetten invoerden die de anders gepigmenteerde bevolking sterk benadeelden. De gids beschrijft hoe de opstand tegen de apartheid gevoed werd vanuit de Katholieke kerk, meer bepaald door de eerste zwarte aartsbisschop Desmond Tutu en later uiteraard door Nelson Mandela, die hét gezicht werd van de vrijheid van het Zuid-Afrikaanse volk. We stoppen op het plein waar Nelson Mandela in 1990, net na de afschaffing van de apartheid, zijn eerste speech hield na jarenlang gevangenschap. In onze verbeelding zien we de 250 000 mensen dringen om een goed plekje zodat ze de woorden van hun held kunnen aanhoren.
Het was toen dat Nelson Mandela opriep om de jarenlange repressie van blank tegenover zwart niet met oorlog, maar met vrede te beantwoorden. Dat is ook één van de redenen waarom hij jaren later de Nobelprijs van de vrede in ontvangst mocht nemen. Door zijn enorme invloed op de bevolking leven blank en zwart tot op dag van vandaag samen in Zuid-Afrika. Ik had eerst ‘in harmonie’ geschreven, maar dat klopt niet. Ze leven samen in een labiel evenwicht waarbij ze mekaar nodig hebben. Nagenoeg elke werkgever waarmee we in contact komen op deze trip is blank. Nagenoeg elke werknemer of arbeider is zwart. Er is een enorme kloof in educatie. Het is slechts sinds 24 jaar dat zwarten mogen studeren aan de universiteit. Dat betekent dat op dit moment de eerste ‘post-apartheid’ kleurlingen afstuderen. De hoop is op hen gevestigd dat zij meer werkgever kunnen worden dan werknemer en zich zo ook in de kapitaalkrachtige regionen van de maatschappij kunnen vestigen en werkgelegenheid kunnen creëren voor hun minder geëduceerde medemens. Alleen zo kan de economie zich herstellen en kan iets gedaan worden aan de 27% werkloosheid in Zuid-Afrika. Na deze twee boeiende rondleidingen hebben we nog een beter beeld van de situatie in dit land van uitersten!
We laten Kaapstad achter ons en zoeken een kampeerplekje ten zuiden van de stad, op het schiereiland dat uitmondt in Kaap De Goede Hoop. Op onze weg ernaartoe sprokkelen we nog enkele Afrikaanse pinguïns mee, wat enkele toffe sfeerbeelden oplevert. Het bezoek aan Cape Point en Kaap De Goede Hoop is mooi zonder meer. We rijden in een colonne toeristen naar de uiterste punten, waarbij we ons eigenlijk afvragen waarom dit zo toeristisch is. Het is noch het zuidelijkste punt van Afrika, noch het meest westelijke. De Indische en Atlantische oceaan komen hier niet samen maar enkele honderden kilometers verderop. Enfin, het is er niet lelijk maar zeker niet de meest opwindende dag van de wereldreis. Geef ons dan maar de Cederberg Wilderness Area waar je uren kan rondwandelen zonder enig teken van leven te zien! Na de obligate kiekjes aan de borden wandelen we wat rond en trekken terug naar de campsite.
Op maandag 26 maart laten we de Kaapstad regio achter ons en trekken we naar Stellenbosch, ten oosten van de stad. Deze streek staat voornamelijk gekend voor zijn wijnen. Helaas komen we ditmaal niet toe om de godendrank ook effectief te proeven. Onze focus ligt namelijk op dinsdag 27 maart, wanneer we een white shark cage diving trip geboekt hebben in Gansbaai nog anderhalf uur ten oosten van Stellenbosch. Het concept is vrij eenvoudig : je zit in een kooi die vasthangt aan een boot terwijl de begeleiders de haaien lokken met enkele vissenkoppen. Na een half uurtje hebben we prijs : een witte haai duikt op vlak naast de boot en hapt gretig naar het lokaas. Het gigantisch creatuur blijft zo’n uur rond de boot hangen waarbij iedereen elk om beurt in de kooi mag. De zichtbaarheid onder water is beperkt tot een drietal meter maar het geeft uiteraard wel een kick om in het ijskoude water zó dicht bij het monster te vertoeven. Een prachtige afsluiter dus van onze twee maanden in Zuidelijk Afrika! Zoals u hoogstwaarschijnlijk in de media vernomen hebt heerst er een extreme droogte in de stad. Overal worden strikte waterbesparende maatregelen toegepast. Ironisch genoeg hebben wij sinds Alaska niet meer zoveel regen gehad als gedurende onze periode in Kaapstad. Zo spenderen we de laatste avond al schuilend in de keuken van de camping. Laat ons hopen dat de watersnood zo snel opgelost raakt!
Op donderdag 29 maart zetten we onze bangbus met spijt in het hart terug af in Kaapstad. We vliegen via Johannesburg naar Kigali, Rwanda, om daar onze laatste week in Afrika te spenderen. Daarover later uiteraard meer! Tot blogs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley